Jos komt van bed en vraagt aan Jolanda hoe het gaat, Jolanda klaagde Zaterdag over pijn in de buik. Jolanda zegt dat het goed gaat en Jos gaat naar de keuken om koffie te zetten. Op dat moment begint Jolanda het uit te schreeuwen van de pijn. Jos belt de dokterspost en deze belt binnen vijf minuten terug. Jos moet kontact opnemen met het refaja ziekenhuis in Stadskanaal, aangezien Jolanda onder controle staat van de gynecoloog. Gebeld met het ziekenhuis en deze willen dat Jolanda zo snel mogelijk naar het Refaja toekomt. Jolanda zo goed en zo kwaad als het ging in de auto gezet en met een gangetje van 190 km per uur gingen we richting Stadskanaal. Als we hier aankomen staat de gynecoloog ons al op te wachten en als eerste wordt naar de baby gekeken, dit is allemaal prima inorde. Er wordt bloed en urine afgenomen. Het bloed en urine waren schoon, voor de zekerheid wordt de urine vijf dagen op kweek gezet. Jolanda ligt te krimperen van de pijn en krijgt om 15.30 uur een pijnstiller en spierverslapper. Jos gaat naar huis en belt om 21.00 uur nog even met Jolanda, ze hebben een chirurg gebeld of deze ook eens wil kijken wat er verder aan de hand kan zijn. Jos mag over een half uurtje bellen wat de chirurg gevonden heeft. Als Jos weer belt krijgt hij de gynecoloog aan de telefoon, ze gaan straks een echo van de buik van Jolanda maken om te kijken of er iets is te zien, in overleg wordt besloten dat Jos weer naar het ziekenhuis komt aangezien Jolanda het uitschreeuwd van de pijn. Als Jos in het ziekenhuis komt dan spreekt hij met de gynecoloog, hij heeft de chirurg erbij geroepen omdat het niet op zijn gebied ligt, met de baby is alles inorde, de chirurg denkt aan een galsblaasontsteking en hij komt morgenvroeg om 08.00 uur wel weer eens kijken. Jos mag de hele nacht bij Jolanda blijven, die vergaat van de pijn en 's-nachts om half vier nog een pijnstiller mag hebben.

 

Maandag 08 Maart 2004.

 

De chirurg is geweest en wil overleggen met de gynecoloog. De gynecoloog komt bij ons en verteld dat hij contact heeft gehad met het AZG en heeft besloten dat Jolanda overgeplaatst wordt naar het AZG. Jos vraagt wat er eigenlijk aan de hand is en wat er met de baby kan gebeuren. Het is niet duidelijk wat Jolanda heeft en ze moet mogelijk worden geopereerd, de kans dat de baby de operatie overleefd is klein, we moeten ons erop voorbereiden dat we de baby gaan verliezen. Met een ambulance worden we naar het AZG gebracht. Hier aangekomen wordt eerst naar de baby gekeken en deze doet het prima, er wordt een chirurg bij gehaald en na vijf artsen te hebben gesproken schiet Jos uit zijn vel en wil nu eindelijk wel eens weten wat er aan de hand is met Jolanda en wat ze denken te gaan doen. Jolanda heeft een blindedarm ontsteking die mogelijk is gesprongen ( geperforeerde blindedarm ). Jolanda moet met spoed geopereerd worden. Op de vraag of de baby en Jolanda de operatie overleven, krijgt Jos te horen dat er een grote kans is dat de baby het niet red en Jolanda kunnen ze niks van zeggen dat is afwachten. Als Jolanda het red moet Jos zich er op voorbereiden dat Jolanda mogelijk een paar dagen kunstmatig in slaap wordt gehouden en heel erg ziek is. Jolanda en Jos nemen afscheid van elkaar met de intensie dat het de laatste keer is dat ze elkaar levend zullen zien. Een slopend uur volgt voor Jos en dan het verlossende telefoontje, Jolanda en de baby hebben het gered !!!! Jolanda had inderdaad een geperforeerde blindedarm met daarbij een buikvliesontsteking. Jolanda wordt overgebracht naar de IC en als Jos bij haar mag dan krijgt hij te horen dat het uitstekend met Jolanda gaat en ze is wakker. De komende dagen moet blijken of Jolanda een abces krijgt er wordt een termijn van 10 dagen gezegd, dat het mogelijk is.

 

Dinsdag 09 Maart 2004.

 

Jolanda mag van de IC af en gaat naar de afdeling, hier hebben Jolanda en Jos een gesprek met de zaalarts, deze zegt dat Jolanda erg veel geluk heeft gehad dat ze het heeft overleefd. De blindedarm is verwijderd en er zijn verder geen bacterieen in de darm terecht gekomen, wel zat er ontlasting in de hele buik van Jolanda. Ze hebben alles schoon kunnen krijgen. Het gevaar voor de baby is geweken, zegt de arts. Jolanda krijgt een antibioticakuur die verantwoordt is voor de baby. Jolanda heeft het erg benauwd en krijgt zuurstof.

 

Woensdag 10 Maart 2004.

 

Jos gaat vandaag met Precilla naar Jolanda. Jolanda is nog steeds erg benauwd, en ook erg verward. Jolanda heeft mogelijk vocht achter de longen en er worden foto's gemaakt om te kijken of er een infectie bij de longen zit. De fot's geven aan dat er vocht achter de longen zit en geen infectie. Daarom is Jolanda steeds benauwd. De harttonen van de baby worden nog even gecontroleerd en de baby maakt het goed.

 

Donderdag 11 Maart 2004.

 

Vandaag weer een gesprek met de zaalarts gehad, Jolanda is het meeste ziek van de van de buikvliesontsteking. Jolanda vraagt wanneer ze weer aan het werk kan, de arts zegt dat ze in geen geval voor de bevalling ( 18 Juni ) aan het werk komt. Jolanda is nog steeds benauwd en krijgt zuurstof. Een bezoekje van een helf uur is eigenlijk al te veel voor haar. Jos gaat nog even naar het Refaja ziekenhuis in Stadskanaal, hier spreekt hij nog met de gynecoloog en deze verteld dat de darm rond middernacht is gesprongen.

 

Vrijdag 12 Maart 2004.

 

Het zuurstof wat Jolanda krijgt wordt geleidelijk teruggedraaid, de baby drukt op haar longen, en ook het vocht speelt een rol. Tot nu toe zijn er geen complicaties, ze hebben bloed afgenomen en dit ziet er schoon uit, ook heeft ze voldoende zuurstof in haar bloed. Het herstel van Jolanda gaat voortreffelijk. Wel klaagt Jolanda over steken in haar buik, de arts zegt dat dit normaal is de darmen komen weer op gang het zijn darmkrampen en dit is pijnlijk na zo'n operatie.

 

Zaterdag 13 Maart 2004.

 

Jolanda heeft al de hele nacht last van krampen, Jos vraagt of het wel krampen zijn en geen weeen. Jolanda heeft de arts vannacht erbij geroepen en deze heeft verzekerd dat het darmpkrampen zijn. Als er een verpleegster komt om Jolanda te gaan douchen, uit Jos zijn bezorgdheid en zegt dat hij denkt dat de weeen op gang zijn gekomen, de verpleegster zegt wederom dat het darmkrampen zijn, maar Jos geeft aan dat er een bepaald patroon in de krampen zit, hetzelfde als bij weeen. Hierop gaat de verpleegster toch maar een gynecoloog en een verloskundige halen. Jolanda wordt bekeken en het blijkt dat Jolanda volledige ontsluiting heeft. Met een bloedgang worden we naar de verloskamer gebracht en er is geen tijd meer om de familie in te lichten. Binnen een half uur is de baby geboren.